Mierniki cęgowe z przekładnikiem prądowym są wyposażone w sztywne szczęki z żeliwa ferrytowego. Szczęki są indywidualnie owijane zwojami drutu miedzianego. Razem tworzą one rdzeń magnetyczny, wykorzystywany podczas pomiarów.
Ich podstawowe działanie przypomina działanie transformatora. Działają z jednym uzwojeniem pierwotnym, które w niemal wszystkich przypadkach jest przewodem mierzonym. Cewki wokół szczęk pełnią funkcję uzwojenia wtórnego przekładnika prądowego.
Prąd przepływający przez przewodnik generuje zmienne pole magnetyczne, które obraca się wokół niego. Pole to jest skupione przez żelazny rdzeń szczęk, wzbudzając przepływ prądu w uzwojeniach wtórnych w mierniku. Zmierzona wielkość pola magnetycznego przechodzącego przez przewodnik (lub jakąkolwiek powierzchnię) jest nazywana strumieniem magnetycznym, oznaczanym grecką literą fi, Φm.
Sygnał jest proporcjonalny do liczby zwojów. Do wejścia miernika wpływa dużo mniejszy prąd w związku z dużo większą liczbą zwojów uzwojenia wtórnego (owiniętych wokół rdzenia) w stosunku do liczby zwojów uzwojenia pierwotnego.
Jeśli na przykład uzwojenie wtórne ma 1000 zwojów, wówczas prąd wtórny to 1/1000 prądu płynącego w uzwojeniu pierwotnym. W związku z tym prąd 1 A płynący w mierzonym przewodzie wygeneruje prąd 0,001 A (1 mA) na wejściu miernika. Dzięki tej technice można w łatwy sposób mierzyć dużo większy prąd, zwiększając liczbę zwojów w uzwojeniu wtórnym.
Wewnętrznie przepływ prądu w przewodzie można mierzyć albo jako prąd — niektóre starsze akcesoria cęgowe można podłączyć do gniazd prądowych multimetru cyfrowego — albo przekształcić go na napięcie. Większość mierników cęgowych ma teraz wyjście mV.
Mierniki cęgowe z przekładnikiem prądowym reagują tylko na przebiegi prądu przemiennego (AC).
Znajdź idealny miernik cęgowy